لرزشگیر تصویر : چه زمانی باید از آن استفاده کرده و چه زمانی باید خاموش کنیم ؟

تثبیت کننده‌ی یا لرزشگیر تصویر فناوری است که به کمک آن عکاس می‌تواند در شرایط مختلف نوردهی، انعطاف بیشتری برای اعمال تنظیمات مختلف داشته باشد. O.I.S.، Optical SteadyShot, SR, VC, VR, MEGA O.I.S. از نام‌های مختلف فناوری لرزشگیر تصویر اپتیکال یا نوری به حساب می‌آیند.

بسته به نوع دوربین و لنزی که دارید و اینکه آیا لنز شما به فناوری IS مجهز شده است یا خیر، می‌توانید تصاویری شارپ را با سرعت شاتر سه، چهار یا پنج برابر کندتر از حالت معمولی ثبت کنید. این کمکتان می‌کند میزان ایزو را بتوانید در هر شرایطی به میزانی قابل توجه کاهش دهید.

قانون ثبت تصاویر شارپ این است که نباید سرعت شاتر را کندتر از فاصله کانونی معادل لنز قرار دهید. این بدان معنی است که یک لنز 500 میلی متری نباید با سرعت شاتری آهسته‌تر از 1/500 ثانیه، یک لنز 300 میلی متری کندتر از 1/300 ثانیه، یک لنز 50 میلی متری کندتر از 1/50 ثانیه و یک لنز 20 میلی متری کندتر از 1 / 20 ثانیه عکاسی کنند.

اما حالا لرزشگیر تصویر را به این معادله اضافه کنید، حالا می‌توانید تصاویری شارپ را از اشیاء ثابت ثبت کنید، اما با سرعت شاتری متفاوت نسبت به قبل. در واقع با یک لنز 500 میلی متری می‌توانید سرعت را تا 1/60 ثانیه، با یک لنز 300 میلی متری تا 30/1 ثانیه و با یک لنز 20 میلی متری تا 1/2 ثانیه کاهش دهید.

مشکل این است که وقتی یک عکاس آماتور دوربین جدیدی را می‌خرد و می‌خواهد آن را تنظیم کرده تا برای عکاسی آماده شود، به صورت دیفالت گزینه‌ی لرزشگیر را روشن کرده و همانطور رها می‌کند ! تصویر این دسته از عکاسان در ذهنشان اینگونه است : ” احتمالا به آن احتیاج خواهم داشت، پس روشن بماند “، اما این بستگی به دوربین یا لنز دوربین شما دارد. ممکن است در بعضی مواقع ایده خوبی باشد یا نباشد.

پیشنهاد نویسنده : چرا اندازه سنسور دوربین بسیار مهم است ؟

قبل از وارد شدن به بحث‌های جدی‌تر درباره‌ی این موضوع، مهم است که یک تصور غلط رایج درباره لرزشگیر تصویر را بدانید، این تصور می‌گوید که شما می‌توانید جسم‌هایی با سرعت سریع را با استفاده از لرزشگیر و سرعت شاتر کم کاملا فریز کنید. این یک تصور کاملاً نادرست است. تثبیت کننده تصویر فقط به شما امکان می‌دهد تصاویر با وضوح بیشتر و به اصطلاح شارپنس بیشتری ثبت کنید. جابجایی اشیاء به این موضوع هیچ ربطی نداشته و ممکن است در بعضی مواقع جواب بدهد یا ندهد.

اما از این موضوعات بگذریم؛ دو نوع لرزشگیر تصویر ( IS ) وجود دارد، مبتنی بر لنز یا مبتنی بر دوربین. در سیستم لرزشگیر مبتنی بر لنز از یک عنصر شناور درون بدنه‌ی لنز استفاده می‌شود، که به صورت الکترونیکی کنترل شده و بر خلاف جهت هر لرزش دوربین حرکت می‌کند. سیستم‌های لرزشگیر مبتنی بر دوربین یا لرزشگیر داخلی دوربین نیز در مجموع به طور مشابه کار می‌کنند، اما از نظر فیزیکی، سنسور تصویر را حرکت می‌دهد تا این حرکات را جبران کند. در مورد اینکه کدام نوع تثبیت کننده تصویر بهتر است، هر دو جوانب مثبت و منفی خاصی را دارند.

از مزایای گیمبال تصویر مبتنی بر لنز می‌توان به عملکرد صاف‌تر هنگام استفاده از لنزهایی با فاصله کانونی طولانی‌تر اشاره کرد. نکته منفی در مورد این نوع تثبیت کننده‌ی تصویر این است که به عنوان گزینه‌ای برای همه لنزها در دسترس نبوده و وجود آن، قیمت لنز را افزایش می‌دهد. دوباره، اگر در سبک عکاسی مد نظرتان به IS احتیاج ندارید، اغلب لنزهای زیادی وجود دارند که به لرزشگیر مجهز نشده‌اند.

مهمترین ویژگی لرزشگیر تصویر مبتنی بر دوربین این است که شما با هر لنزی می‌توانید از این فناوری استفاده کنید و دیگر نیازی نیست هزینه‌ی بیشتری را برای خرید لنزهایی مجهز به فناوری IS پرداخت کنید، چرا که همیشه این قابلیت را خواهید داشت. اما نکته‌ی منفی در مورد این نوع تثبیت کننده‌ی تصویر این است که در از بین بردن لرزش‌های دست هنگام عکاسی با لنزهایی با فاصله کانونی طولانی‌تر، در مقایسه با تثبیت کننده تصویر مبتنی بر لنز، تاثیر کمتری دارد.

پیشنهاد نویسنده : اعوجاج در عکاسی چیست ؟

اگر دوربین عکاسی را بر روی سه پایه ( یا یک پایه‌ی مشابه که استحکام داشته باشد ) نصب کنید، دیگر هیچ حرکتی نخواهید داشت، در واقع دوربین شما در یک جا کاملا ثبات شده و آماده‌ی ثبت تصویر است، در این لحظه سیستم IS هنوز هم ارتعاشاتی را برای دوربین تشخیص داده و به اطراف خود حرکت می‌کند، حتی وقتی خود دوربین هم هیچ حرکتی ندارد. این کار باعث می‌شود یک لرزش درونی در سیستم دوربینتان به وجود آمده و باعث بشود عکسی که ثبت می‌کنید تار و محو باشد. این یکی از دلایل اصلی خاموش کردن لرزشگیر تصویر در هنگام عکاسی است.

در بسیاری از سیستم‌ها حالت‌های ویژه‌ای برای عملکرد پنینگ ( panning ) وجود دارد و این باید در هنگام عکاسی از موضوعاتی که به حرکت ثابت از یک طرف نیاز دارند، استفاده شود. با این حال، برخی از لنزهای قدیمی و سیستم های سطح پایین ممکن است این گزینه را نداشته باشند یا ممکن است هنگام استفاده از پنینگ به درستی کار نکنند و باعث تاری بیشتری در تصویر نهایی شوند. این نیز یکی دیگر از مثال‌هایی است که خاموش کردن سیستم لرزشگیر می‌تواند برایتان مفید باشد.

همچنین، یکی دیگر از دلایلی که برای خاموش کردن سیستم تثبیت کننده تصویر وجود دارد، ماندگاری باتری است. کنترل و اندازه گیری الکترونیکی سیستم IS، نیازمند صرف نیروی قابل توجهی بوده و قدرت باتری را کاهش می‌دهد. این امر به ویژه در مورد لنزهای بزرگتر و سنسورهای بزرگتر صادق است، که ذاتاً نیاز به انرژی بیشتری برای جابجایی دارند.

پیشنهاد نویسنده : تفاوت JPEG ، TIFF و RAW : تفاوت و تاثیر فرمت‌های مختلف در عکاسی مدرن

یادداشت نهایی : لازم به ذکر است که برای ثبت بهترین و شارپ‌ترین تصاویر از سوژه‌های مختلف، هیچ چیزی نمی‌تواند بهتر از دوربینی عمل کند که روی یک سه پایه‌ی محکم نصب شده و سیستم لرزشگیر داخلی و لنز هم خاموش باشد. این امر به این دلیل است که تثبیت کننده تصویر، به دلیل ماهیت خود، با استفاده از حرکت در امتداد یک محور برای مقابله با حرکت در محور مخالف، اغلب درجه‌های مختلفی از اعوجاج تصویر را به وجود می‌آورد؛ در حالی که یک دوربین که روی سه پایه نصب شده باشد و هیچ لرزشی نداشته باشد ( و همچنین بسیار بهتر می‌شود اگر از طریق یک ریموت شاتر تصاویر ثبت شوند )، می‌تواند بهترین و شارپ‌ترین عکس‌های ممکن را ثبت کند.

امیدوارم مقاله ” لرزشگیر تصویر : چه زمانی باید از آن استفاده کرده و چه زمانی باید خاموش کنیم ؟ “ برایتان مفید بوده باشد. نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید. همچنین اگر پرسشی وجود داشت، آن را در بخش نظرات همین پست مطرح کنید تا پاسخ دهم. موفق باشید !