آموزش براکتینگ و تنظیمات براکتینگ برای عکاسی HDR

در این مقاله‌ی آموزش براکتینگ ، قصد داریم شما را با برخی از تنظیمات براکتینگ در جهت داشتن عکس‌های HDR بهتر، آشنا کنیم.

راه‌های مختلفی برای مواجهه و ثبت یک صحنه با کنتراست بالا و همچنین نوردهی مناسب به تمامی اجزای این تصاویر وجود دارد.

• اولین و ساده‌ترین روش، عکاسی در زمان دیگری از روز است.
• در برخی از صحنه‌ها نیز می‌توان با تغییری اندک، در نسبت زاویه‌ی دوربین به منظره، کنتراست محیط را کاهش داد.
• راهکار سوم اما استفاده از تنظیمات براکتینگ و قابلیت‌های عکاسی HDR است. موضوعی که این مقاله‌ی آموزش براکتینگ ، قصد معرفی آن را دارد.

حالت براکتینگ (Bracketing) نه تنها در دوربین‌های DSLR ، بلکه در غالب دوربین‌های موجود در بازار وجود دارد. فرآیند بدست آوردن یک عکس HDR باکیفیت نیز در تنوع نرم‌افزارهای موجود، که بصورت موردی و یا اختصاصی بر روی این قابلیت کار می‌کنند، فراوان است. محبوب‌ترین این نرم‌افزارها که غالب عکاسان برای بدست آوردن عکس‌های اچ دی آر با توجه به تنظیمات و عکس‌های براکتینگ از آن استفاده می‌کنند؛ نرم‌افزار لایت روم سی سی (Lightroom CC) است. استفاده از نرم‌افزار لایت روم برای بدست آوردن عکس‌های اچ دی آر ، پس از استفاده از تکنیک براکتینگ ، کار پیچیده‌ای نیست ( البته ما در یک مقاله بصورت کامل به معرفی نحوه عملکرد این نرم‌افزار در مواجهه با این عکس‌ها خواهیم پرداخت ). اما در این مقاله با عنوان آموزش براکتینگ قصد داریم شما را در چند گام ساده، با این تکنیک و تنظیمات براکتینگ مربوط به آن، آشنا نماییم.

در یک روز آفتابی روشن، زمانیکه روشنایی شدت دارد و سایه‌ها عمیق و تاریک هستند، مناظر دارای کنتراست بالا، زیبایی فوق‌العاده‌ای دارند که هیچ عکاسی نمی‌تواند در مقابله با وسوسه‌ی ثبت کردن آنها، مقاومت کند. اما عکس نهایی به زیبایی صحنه‌ای که با چشمان‌مان مشاهده می‌کنیم، به ثبت نمی‌رسد و این تنها دلیل، برای بوجود آمدن تکنیک براکتینگ و عکاسی HDR است. عکس‌هایی که با این روش به ثبت می‌رسند، حداقل در بخش‌هایی دارای یکی از مشکلات زیر می‌باشند :

• تمام تصویر به گونه‌ای واضح، دارای فقدان نوردهی مناسب است.
• تنها سایه‌ها و سیلوئت‌ها نمایان هستند و سایر بخش‌های منظره، وضوح کافی ندارند.
• یا اینکه نوردهی مضاعف موجب گردیده است، جزئیات موجود در بخش‌های روشن منظره، به کلی فاقد جزئیات و بافت باشند.

مواردی که در بالا عنوان کردیم، از اصلی‌ترین دلایل مشکلی است که پیشتر بدان اشاره شد؛ یعنی در عکاسی لند اسکیپ و یا عکاسی طبیعت ، شما تصاویری بدست می‌آورید که با آنچه به چشم خود دیده‌اید، فاصله‌ای بسیار دارد. این اتفاق ناخوشایند بویژه در زمانیکه نور از پشت سوژه به ساختمان یا المان‌های موجود در فریم ما تابیده باشد، بیشتر به چشم می‌آید.

برای شرح بهتر این آموزش براکتینگ و تنظیمات براکتینگ معمولی که در این عکاسی مورد استفاده قرار می‌گیرد، با یک مثال مقاله را پیش می‌بریم. یکبار که قصد عکاسی از پل (Bir Hakeim) در پاریس را داشتم، دقیقا در زمان غروب خورشید، به این محل رسیدم. خورشید در آن لحظه در هنگام غروب و در پشت آخرین ساختمان در سمت راست عکس، قرار داشت. در نتیجه ستون‌های پل، سایه‌هایی طولانی بوجود آورده بودند. عکس بالا بدون هیچ تغییر و ویرایشی، در این مقاله قرار گرفته است. با این حال که برخی از جزئیات در ابرها ( بخش‌های روشن تصویر ) و پل و ستون‌ها ( بخش‌های تاریک تصویر) نمایان است، اما تصویر بالا بوضوح دارای فقدان نوردهی کافی و در نتیجه بی‌روح است. علت استفاده از این تصویر ساده در آموزش براکتینگ ، که عکاسان بارها و بارها با مناظری از این دست مواجه می‌شوند، عدم امکان ثبت صحیح آن با هر تکنیک عکاسی بجز تکنیک و تنظیمات براکتینگ و عکاسی HDR است. برای اینکه تمامی بخش‌های این منظره بخوبی نوردهی شوند، تصمیم گرفتم در ثبت آن از تکنیک براکتینگ استفاده کرده و سپس عکس‌های بدست آمده را در نهایت به یک عکس HDR با نوردهی و کنتراست مناسب، تبدیل کنم.

شاید مطالعه این مقاله نیز برای شما جالب باشد

عکاسی HDR چیست؟ مقدمه ای بر عکاسی اچ دی آر برای عکاسان تازه کار

آموزش براکتینگ : براکتینگ چیست؟

در ابتدا برای آنکه تصویری دقیق‌تر از توضیحات بعدی ما در رابطه با تنظیمات براکتینگ داشته باشید، بسیار کوتاه شما را با مفهوم جبران نوردهی (Exposure Compensation) آشنا می‌کنیم. تنها کافی است بدانید، جبران نوردهی به میزان ضریبی می‌گویند که نوردهی عکس نهایی به میزان آن ضریب، نسبت به نورسنجی اولیه‌ی دوربین، کاهش و یا افزایش داشته باشد. همانطور که گفتیم، چه شما نور محیط را در ضریبی، کاهش یا افزایش دهید، در واقع عمل جبران نوردهی را انجام داده‌اید. در استفاده از تکنیک براکتینگ ، ما فارغ از نور سنجیده شده با دوربین، حداقل سه عکس از یک صحنه با تنظیمات یکسان اما ضریب نوردهی متفاوت به ثبت می‌رسانیم. اولین عکس با تنظیمات پیشنهادی دوربین به ثبت می‌رسد؛ و دو عکس بعدی با تنظیمات نوری کمی بیشتر و کمی کمتر به ثبت می‌رسند. به این تنظیمات میزان نوردهی و تعدد ثبت عکس‌های یکسان، براکتینگ می‌گویند. ویژگی AEB (Automatic Exposure Bracketing) این روزها تقریبا در هر دوربین دیجیتالی، وجود دارد. این ابزار قدرتمند با ایجاد تنظیمات براکتینگ ، امکان افزایش داینامیک رنج یک تصویر را با دریافت حداکثر اطلاعات ممکن از صحنه، ایجاد می‌کند. علت اهمیت این آموزش براکتینگ نیز در همین جا است. در عکاسی با کمک تکنیک براکتینگ ، شما روشن‌ترین های لایت‌ها را در کنار تاریک‌ترین سایه‌ها، بدون از دست دادن جزئیات، به ثبت می‌رسانید. در واقع در تلاقی عکس‌های براکتینگ ، شما با تنظیماتی ساده بر روی دوربین‌تان، سه عکس کاملا یکسان، اما با نوردهی‌های متفاوت بدست خواهید آورد.

آموزش براکتینگ : تئوری استفاده از تنظیمات براکتینگ

داینامیک رنج را بوسیله‌ی عبارتی با عنوان استاپ (Stops) اندازی گیری می‌کنیم. بطور مثال در عکاسی از یک صحنه با کنتراست متعادل ( در صورتی که بخواهید سه عکس براکتینگ بگیرید ) ، شما تنظیمات براکتینگی با ویژگی‌های زیر در هر عکس خواهید داشت :

• عکس اول یا همان تنظیمات پیشنهادی دوربین، که استاپ صفر دارد.
• عکس دوم با نوردهی کمتر که استاپ منفی یک (1-) دارد.
• عکس سوم با نوردهی کمی بیشتر که استاپ مثبت یک (1+) دارد.

در مود (Aperture Priority) ، تنظیمات دیافراگم بطور مثال اگر بر روی f/11 در جهت ثبت یک عکس با عمق میدان بیشتر تنظیم شده باشد ( متغیر ثابت ) دوربین سه عکس با سرعت شاتر متفاوت ( تنظیمات متغیر ) به ثبت می‌رساند. در صورتیکه از رویه‌ای که پیشتر در این آموزش براکتینگ برای عکاسی یک منظره با کنتراست متعادل، معرفی کردیم ( از استاپ 1- تا 1+ ) پیروی کنید، به طور مثال سرعت شاتر شما در هر عکس، بصورت زیر خواهد بود :

• 1/500 ثانیه
• 1/1000 ثانیه
• 1/250 ثانیه

نتیجه‌ی این سه عکس که بوسیله‌ی تکنیک براکتینگ و تنظیمات براکتینگ به ثبت رسیده است، شامل ویژگی‌های زیر خواهد بود :

• عکس اول که با سرعت شاتر 1/500 ثانیه به ثبت رسیده است، دارای نوردهی میانگین بوده است.
• عکس دوم که با سرعت شاتر 1/1000 ثانیه به ثبت رسیده است، عکس تیره‌تری است ( زیرا سرعت شاتر بالا، فرصت کمتری به نور می‌دهد تا از دریچه‌ی لنز دوربین ، خودش را به سنسور دوربین برساند ).
• عکس سوم که با سرعت شاتر 1/250 ثانیه به ثبت رسیده است، روشن‌تر از دو عکس دیگر است ( زیرا بعلت باز بودن طولانی‌تر شاتر، نور بیشتری جذب شده است ).

برای ثبت مناظری با میزان کنتراست بالاتر، شما باید دامنه‌ی تغییرات تنظیمات براکتینگ خود را نیز، 2 برابر کنید. پس برای ثبت این مناظر، بطور مثال استاپ‌های هر سه عکس شما به این ترتیب خواهد بود :

• عکس اول همچون حالت قبل با همان تنظیمات پیش فرض دوربین و نور طبیعی صحنه، دارای استاپ صفر است. یعنی همان سرعت شاتر 1/500 ثانیه.
• عکس دوم این بار، با دو استاپ نوری بیشتر ( استاپ مثبت 2 (2+) ) یعنی با سرعت شاتر 1/125 ثانیه به ثبت رسیده است.
• و عکس آخر هم با دو استاپ نوری کمتر ( استاپ منفی 2 (2-) ) یعنی با سرعت شاتر 1/2000 ثانیه به ثبت رسیده است.

در نتیجه حجم روشنایی و یا تیرگی صحنه‌ی ما در دو عکس دیگری که با تکنیک براکتینگ به ثبت رسانده‌ایم، به دو برابر رسیده است. عکس تیره‌ی ما نسبت به عکس تیره‌ی قبلی، دو برابر تاریک‌تر بوده و در نتیجه، عکس روشن ما نیز نسبت به عکس روشن قبلی، دو برابر روشن‌تر خواهد بود. با مقایسه‌ی تصویر زیر و تصویر بالا، براحتی این تغییر استاپ نوری در هر عکس را می‌توانید بصورت همزمان مشاهده کنید.

در این مقاله‌ی آموزش براکتینگ و اساسا در استفاده از تکنیک براکتینگ ، شما نیازی به محاسبات پیچیده‌ی نورسنجی نخواهید داشت. در هر کدام از مودهای محبوب و پرکاربرد دوربین شما ( بجز مود فولی اتوماتیک (Fully Automatic) ) همچون Program Mood، Aperture Priority، Shutter Speed Priority و حالت دستی یا منوآل (Manual) تنها کاری که شما انجام می‌دهید، تنظیم رنج براکتینگ ( همان استاپ‌های نوری متفاوت از یک صحنه‌ی ثابت ) و ثبت سه عکس است. باقی تنظیمات براکتینگ و عملکردهای آن، بصورت اتوماتیک در دوربین شما اتفاق می‌افتد.

آموزش براکتینگ : یافتن تنظیمات براکتینگ دوربین

برای آنکه از تنظیمات و روش عکاسی براکتینگ در دوربین خود آگاه شوید، شما می‌بایست قبل از هر چیز، دفترچه راهنمای دوربین خود را مطالعه فرمایید. بعلت محبوبیت این روش در غالب دوربین‌ها، این تنظیمات بسیار ساده و سریع انجام می‌شود. پس از یافتن تنظیمات براکتینگ در دوربین خود، سه عکس ثابت با نوردهی‌های متفاوت، به ثبت برسانید و سپس از صحت نوردهی این عکس‌ها برای دست‌یابی به تصاویری مناسب برای براکتینگ و عکاسی HDR اطمینان حاصل کنید. همانطور که در این مقاله‌ی آموزش براکتینگ به شما گفتیم، استفاده از تکنیک براکتینگ در صورتی که چند اصل ساده‌ی آن را بشناسید، به هیچ وجه فرآیندی پیچیده نیست.

آموزش براکتینگ : آشنایی با چند ترفند ساده از تکنیک براکتینگ

• یکی از تجهیزات ضروری برای استفاده از تکنیک براکتینگ و همینطور عکاسی HDR ، استفاده از سه پایه است. استفاده از سه پایه موجب می‌گردد، تمامی عکس‌های شما بدون کوچکترین تغییر و لرزشی و از یک زاویه‌ی دقیقا مشابه به ثبت برسند.
• در صورتی که در هنگام عکاسی با استفاده از تکنیک براکتینگ ، سه پایه بهمراه نداشتید، می‌توانید از مود عکاسی پیوسته (Continuous Shooting) بهره ببرید. البته قطعا نتیجه با زمانیکه از سه پایه استفاده می‌کنید، متفاوت بوده و احتمالا عکس نهایی، دارای کیفیتی کمتر خواهد بود. تمام تلاش‌تان را انجام دهید که دوربین با کمترین لرزش و تغییر زاویه‌ی ممکن، عکس‌ها را به ثبت برساند.
• بعد از ثبت سه عکس اگر یکی از عکس‌ها به تصویر ایده‌آل ذهنی شما از منظره نزدیک بود، می‌توانید از دو عکس دیگر فاکتور گرفته و در غیر این صورت، چاره‌ای جز تلفیق این سه عکس با استفاده از تکنیک HDR در جهت دست‌یابی به عکس ایده‌آل نهایی وجود ندارد.
• در صورتی که از ابتدا قصد عکاسی چند عکس برای رسیدن به یک عکس اچ دی آر را دارید، قطعا از عمق میدان یکسان هر سه عکس، مطمئن شوید. برای این کار می‌توانید مود دوربین خود را بر روی حالت Aperture Priority یا دستی (Manual) قرار دهید. در این وضعیت تنها کافی است، تنظیمات دیافراگم مناسب را تعیین نمایید.

پس از آشنایی نسبی با تکنیک براکتینگ و عکاسی HDR و ثبت چند عکس، حالا نوبت به انتخاب نرم‌افزاری در جهت تلفیق این عکس‌ها می‌رسد. ما بزودی در مقاله‌ای دیگر بصورت کامل به معرفی امکانات نرم‌افزار لایت روم در جهت بدست آوردن عکس‌های اچ دی آر خواهیم پرداخت.

با مجله دیدنگار همراه باشید تا پاسخ تمامی سوالاتتان را دریافت کنید

مقاله آموزش براکتینگ و تنظیمات براکتینگ برای عکاسی HDR برای شما مفید بود؟

اگر در زمینه عکاسی فعالیت می‌کنید، تجربیات خود را در قسمت نظرات با ما در میان بگذارید

⭐️ مشاهده فروشگاه اینترنتی دوربین و لوازم عکاسی دیدنگار ⭐️